A intercomprensión entre as linguas románicas

"Unha Europa de políglotas non é unha Europa de persoas que falan con facilidade moitas linguas, senón [...] de persoas que poden encontrarse falando cada unha a súa propia lingua e entendendo a do outro" (Eco, 1994: 292 )

Na actualidade vivimos nunha sociedade na cal a lingua inglesa é entendida como unha lingua universal, porén en Europa, e no mundo en xeral, gozamos dunha riqueza lingüística que queda á marxe da educación.

Na nosa proposta para o traballo de curso da materia “Bases para a ensinanza e a aprendizaxe de linguas” investigamos sobre a intercomprensión lingüística. Con todo, e dadas as limitacións dun traballo destas características, centraremos a nosa atención unicamente nas linguas románicas. É evidente que a maioría das linguas de Europa proveñen do latín, isto facilita en gran medida a comunicación entre os diferentes falantes. Consideramos que nas diferentes materias de linguas nas escolas se deberían potenciar as semellanzas entre os idiomas dunha mesma familia, de tal forma que o alumnado sexa consciente de que adquirir unha competencia parcial en varias linguas próximas é posible coñecendo trazos distintivos de cada unha. Para isto, podemos empregar o método EuroComRom na súa aplicación ás linguas románicas tal e como propuxemos na nosa exposición.

Por desgraza, na sociedade existe unha idea errónea e moi asentada nas mentalidades relacionada co feito de que as linguas son entes independentes e que cada unha delas ten unhas particularidades propias. É certo que as linguas teñen trazos propios e particulares; mais existe un fío condutor que as relaciona (cf. o continuum lingüístico). Por exemplo, se tomamos como referencia o léxico, observamos como xorden formas particulares en cada lingua –léxico específico‒ mais tamén existe o chamado “léxico panrománico” entendido como aquel referido a aquelas palabras derivadas do latín que actualmente se empregan en todas as linguas románicas.

Cremos que integrar nas aulas –especialmente dende os cursos inferiores da Secundaria‒ as diferenzas, mais facendo especial fincapé nas semellanzas entre as distintas linguas que compoñen Europa animaría ao alumnado a aprender linguas. Nós, como futuros docentes, debemos potenciar a aprendizaxe de linguas e mostrarlle aos alumnos e alumnas a facilidade que supón o feito de que a maioría dos idiomas presentes en Europa proveñan dunha mesma fonte (o Indoeuropeo) e, no caso das linguas románicas, do latín. Neste sentido, coidamos que é moi interesante e enriquecedora a proposta de P. Iglesias de integración das linguas cooficiais de España no sistema educativo (vid. http://www.20minutos.es/noticia/2612716/0/podemos-intercambios-escolares/ninos-hablen-lenguas/cooficiales/?utm_source=Facebook-20minutos&utm_medium=Social&utm_campaign=Postlink).

Consúltense os documentos nesta ligazón: https://www.dropbox.com/sh/s7vxa6h9b0iktps/AACNX4ym7654nZveYp3Wu-cja?dl=0

Yolanda López Regojo

Alba Muñoz López

Ana Otero Gómez

Tania Vázquez García