29/12/15

A innovación nas aulas: O traballo por proxectos



A primeira vez que se nos mencionou a posibilidade de traballar sobre este tema houbo reaccións diversas: por unha banda estaba o atractivo de traballar con algo novo sobre o que aprender e, pola outra, a inseguridade e as dúbidas de aventurarse nun terreo descoñecido. Finalmente, deixámonos seducir pola oportunidade de innovar, de rachar co ríxido currículo que marcara a nosa propia experiencia educativa, e comprobar de primeira man as posibilidades que ofrecen outras formas de ensinar e aprender.

Logo dun breve traballo de investigación previo, deseñamos o noso propio proxecto. A medida que avanzabamos puidemos ir constatando as vantaxes e as desvantaxes deste tipo de iniciativas. Entre as primeiras encóntrase o maior grao de implicación do alumnado, gustoso de traballar de xeito cooperativo e descubrindo posibles destrezas a través da realización das distintas tarefas. No caso do noso proxecto, descubrimos persoas con moita imaxinación para a pintura, persoas cunha gran capacidade de síntese na recolección de información sobre o autor da obra proposta e outras que descubriron que baixo presión ás veces tamén se traballa de maneira máis eficaz. En proxectos con outra temática, como podería ser unha reportaxe sobre o medio ambiente ou acerca da campaña electoral, as rapazas e os rapaces poden descubrir novos intereses nestes ámbitos e, grazas a estas iniciativas, apuntarse a actividades vinculadas á fotografía ou informarse de xeito máis regular acerca de cuestións políticas. No noso caso, na elaboración dos materiais que vos esixiamos, o resultado foi este fantástico cartel e este tríptico no que todas e todos aportastes algo de vós para o traballo (aínda que por cuestións de espazo só é posible poñer un debuxo).




Como desvantaxes, queremos destacar o difícil que é organizar a unha clase como a nosa, de 40 persoas, para traballar de xeito conxunto. Se a coordinación tivese lugar entre distintos departamentos —que non sempre ten que ser así, hai quen traballa por proxectos tan só nunha materia— a complexidade sería maior pola cuestión dos horarios. Por último, probablemente se levásemos a cabo este tipo de proxectos nun centro prototípico as nais e pais queixaríansenos por non estar a dar as clases de xeito tradicional.
A nosa opinión foi variando ao longo do tempo, dende que presentamos a nosa proposta de traballo por proxectos ata o día de hoxe. Como se explicou no anterior post, a nosa primeira actitude de cara aos traballos por proxectos foi moi positiva e optimista xa que se nos presentaba como unha alternativa interesante e motivadora. Porén, a medida que iamos deseñando as actividades e iamos tratando de coordinalas, comezamos a ver o grao de dificultade desta forma de traballo nas aulas. Pode que este sexa un dos principais motivos polos que o traballo por proxectos non conta hoxe en día cunha maior implantación. De todos os xeitos, parece que imos superando esta reticencia e, pouco a pouco, xorden novas iniciativas como a plataforma Plan Proxecta (http://www.edu.xunta.es/portal/planproxecta/programas). Esta iniciativa parte das distintas consellerías da Xunta de Galicia, que para promover aspectos de cada unha delas, presentan materiais e ferramentas para traballar por proxectos en distintas áreas dos seus departamentos. Entre elas destacan a Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Infraestruturas, a Consellería de Sanidade e a Consellería de Economía, dentro dun total de nove áreas temáticas distintas. Estes esforzos levan a un maior número de profesionais a achegarse a esta nova metodoloxía, polos datos da páxina da Consellería de Educación máis de 70000 rapazas e rapaces galegas/os xa traballan baixo estas iniciativas:


Evidentemente, a nosa experiencia foi fugaz e distorsionada, xa que non houbo posibilidade de aplicar o noso proxecto a unha aula real, a aplicación práctica limitouse a unha escasa media hora na que as propias compañeiras asumiron o rol de alumnas. Porén, como explicamos no anterior post, unha de nós tivo a sorte de compartir aulas cun profesor que traballaba por proxectos, un caso real que nos fixo ver que todo e posible con ganas e esforzo.

Desta maneira, gustaríanos concluír afirmando que, baixo o noso punto de vista, nada é imposible na docencia. O único problema é cando non existe a motivación necesaria para levar a cabo estas actividades. Pola nosa parte, temos seguro que cando comecemos a nosa carreira como educadoras, proporemos o traballo por proxectos como unha alternativa ao método educativo tradicional.


Diana Babarro Rodríguez
Nerea Costa García
Olivia Figueira Nuñez
Sara Filgueira Lorenzo
Ainara García Doval
Iria Muñiz Babarro



28/12/15

A nosa homenaxe

Que o proxecto Galauda non languideza.
Agradecidos polo teu compromiso e a túa honestidade.
http://blocs.xtec.cat/cfapalaudemar/2015/12/27/traspas-sabela-labrana/



http://modeloburela.blogspot.com.es/2015/12/sabela-labrana.html



Aproveitamento da análise da paisaxe lingüística

no ensino secundario:  
proposta de tarefas para a didáctica de linguas.


A análise da paisaxe lingüística que nos rodea pode chegar a ser unha actividade de infinito aproveitamento á hora de comprobar cál é situación real que hoxe en día teñen as linguas na sociedade. Especialmente en territorios nos que conviven unha ou máis linguas, como é o caso de Galicia, esta análise pode achegar moitos datos sobre qué funcións sociais se lle están atribuíndo a cada unha delas, e encamiñarnos deste xeito cara a reflexión. Ademáis deste obxectivo final tan interesante, a propia análise permite realizar outras múltiples aprendizaxes lingüísticas.


Seguindo o exemplo de análise da paisaxe dos Colecamiños de Santiago de Compostela que levamos a cabo na presentación do noso grupo, elaboramos tres posibles propostas de aplicación para a ensinanza secundaria. A primeira está pensada para a materia de Lingua Inglesa, a segunda para as materias de Lingua Castelá ou Galega, e a terceira, para a de Lingua Galega ou mesmo a de Historia. As tres propostas dan conta da capacidade interdisciplinar tan enriquecedora que pode aportar traballar neste proxecto.




BLOQUE 1: aproveitamento semántico para a aprendizaxe das linguas estranxeiras (inglés)

O inglés ten cada vez máis forza como lingua na que se expresan as influencias que recibimos da paisaxe lingüística. Ademais de preocuparnos polo seu imparable avance e realizar actividades máis relacionadas coa sociolingüística, tamén podemos aproveitar as manifestacións en lingua estranxeira como material didáctico.
Unha das actividades que propoñemos sería a recompilación por parte dos alumnos de todas as manifestacións lingüísticas en lingua estranxeira que atopasen nunha determinada paisaxe. Logo, extraeríase o vocabulario existente nelas e anotaríase o significado ou a tradución ó galego no seu caso, co que resultaría un glosario de termos de temática variada. Ademais, poderíase aproveitar para repasar outros contidos (morfolóxicos, gramaticais ou de redacción) relacionados cas palabras atopadas.
A continuación, propoñemos varios exemplos dos materiais que se extraerían da paisaxe lingüística que nós analizamos e dos contidos que se poderían abordar con eles:



Just: soamente
Eat: comer
Tempos e formas verbais: eat, ate, eaten




-   
Inmate: interno (nun hospital), preso, recluso
In + mate: formación de palabras (compañeiro + dentro)

-          




Old skull: xogo de palabras con old school (vella escola, un estilo de tatuaxes) 
e skull (caveira).
-        




Sweet: lambetada, doce
Sentido figurado: cariño, miña vida (sweetie)
-         
-         

Large vegetable sharpener:
Diferencia entre: large, long e big
Sharp + en + er: formación de palabras (formación de verbo a partir de adxectivo e novamente formación de adxectivo a partir de verbo)




Variedade británica vs. americana: cookies vs. biscuits
Save + er: formación de palabras (sufixo de actor: cf. cooker, teacher)
Vocabulario. Saver: aforrador. Cf. Spender: gastador
-     
-        

-    

Kid’s pool: uso do xenitivo para expresar posesión (a piscina dos nenos)
Vocabulario:
starfish (estrela de mar),
birds swimmer (paxaro nadador), 
dolphins (golfiños)
gym: ximnasia, ximnasio



Posición dos adxectivos en inglés (antes do nome, orde cando hai máis dun adxectivo)
 To introduce: introducir, presentar a alguén




Todos os estes exemplos son do inglés, pero como vemos na imaxe de arriba, tamén podemos atopar algúns exemplos doutras linguas como:

o   Cirque du soleil
o   Cuit oeufs
o   Mens sana in corpore sano
o   Salva biscotti




BLOQUE II: actividades de revisión e corrección para a materia de lingua castelá e lingua galega coas súas literaturas.


  • Esta actividade podería relacionarse cas regras de acentuación das palabras agudas, graves e esdrúxulas.




  • Formación de palabras con sufixos e prefixos:
-          Posavasos, portaminas
-          Ajardinadas





  • Tamén poderían empregarse como apoio para repasar cuestións sintácticas:
-          Alquilo a chicas: comparación do uso do obxecto directo e do obxecto indirecto




-          Emprego do infinitivo como imperativo: “llamar al...”




  • Cuestións tipográficas e de puntuación:
-  Emprego inadecuado das maiúsculas, posiblemente debido á influencia do inglés.




-       Acentuación de maiúsculas: ECONOMIA [sic], METROPOLIS [sic]



-       Emprego de abreviaturas:



  • Literatura:

- Rimas e recursos estilísticos: “contra el Vaticano, poder clitoriano” (metonimia, metáfora).




BLOQUE III: actividades en relación ca situación sociolingüística, para traballar na materia de lingua galega e literatura, Historia de España ou Historia de Galicia.

  • Busca de exemplos nos que o galego marcado ideoloxicamente e nos que non.






  • Emprego do galego ou do castelán en función da institución da que dependa o cartaz.






E para rematar, só nos queda dicir que esperamos que despois de todos estes exemplos vos derades conta de todo o que se pode aprender co que nos arrodea, soamente hai que levar os ollos ben abertos! ;)



Laura Berciano López
Noelia Freire Romariz
Melisa Fuentes Martínez
María Elisa Paz Barcala
Alba Rodríguez Pérez
Lidia Ruiz Otero

Galeguízate!







             https://www.youtube.com/watch?v=XN-ebp10iz4

Un dos grandes retos da lingua galega, así como de moitas outras linguas minorizadas, é o de chegar a un número de falantes suficiente como para non perder a súa presenza no mundo. Unha das formas de conseguir este obxectivo é ser coñecida e utilizada por persoas estranxeiras, ademais de polas propias nativas. Perante tres compañeiros non oriúndos de Galiza estamos neste vídeo e nesta entrada do blog.
En primeiro lugar, escoitamos como son varios os motivos que os fan estar aquí e falar en galego: razón persoais, amor pola lingua, así como pola literatura e a cultura, como manifestan abertamente dous dos casos, amor por vivir neste recuncho do planeta… Hai incluso un achegamento lingüístico por causas máis académicas que levan a imaxinar un futuro aquí. Talvez non esteamos perante o significado propiamente dito de linguas de adopción, xa que si que hai una motivación que vai máis alá do “amor por una lingua” mais non nos deteñamos só nas diferenzas e vexamos as semellanzas, como o feito de non medir unicamente una lingua pola súa utilidade ou, mellor dito, pola súa produtividade.
Fíxose fincapé no tipo de educación recibida: formal/ non formal. Teñamos moi en conta esta característica, xa que observamos como a educación formal non leva consigo un maior arraigo pola lingua. Non estamos medindo academicismos, senón vontades lingüísticas e culturais, polo que a motivación é o motor principal que fai posibles estas realidades. Para falar habitualmente hai que querer, obviando os erros, pois sen querer non se consegue nada, aínda existindo múltiples diplomas que acrediten o coñecemento dunha lingua. E que mellor forma de practicar que coa familia ou coas amizades? Vexamos como pode resultar moi útil e produtivo, ademais de ser una sorte, ter estes apoios e modelos para aprender. Entendamos a familia e/ou as amizades como vehículo para xogar e gozar aprendendo o galego, neste caso concreto.
Os tres participantes coinciden en que queren continuar mellorando a súa lingua e en considerar que todas as linguas son igual de útiles e que o galego lles resulta unha lingua atractiva. Quizais as súas perspectivas estean “contaminadas” por seren filólogos, mais tamén son necesarias! Ratificamos a fermosura de todas as linguas e reivindicamos a propagación de ideas deste tipo para galeguizarmos o mundo.
Tampouco deixamos esquecida a cuestión das palabras que máis ou menos gustan. Estas preguntas pretenden dar a coñecer o grao de coñecemento da lingua (de indiferenza ou gusto pleno) así como o nivel de proximidade á lingua (nivel dialectal, estandarizado, etc.).
Con todo isto, chegamos á conclusión de que o esencial para chegar a ser un falante competente non é o coñecemento teórico que poida ter dunha lingua (no caso que nos ocupa, o galego) senón que, pola contra, é o amor que sente por ela. A ferramenta esencial que posibilita falala de forma efectiva, mentres se desfruta no descubrimento de novas palabras, cada unha delas cunha sonoridade particular. Un matiz que a diferenza doutras palabras semellantes se relacionan ou se diferencian unhas das outras como flores de distinto tipo que se poden atopar no inmenso e fermoso xardín que constitúe a aprendizaxe dunha lingua.

Jesús Corredoira López
Alba Fernández Méndez
Daniel García Aguión
Pilar Lago Eiras
Miriam Sánchez López

24/12/15

A mirada inclusiva: unha proposta práctica dende a “lingua adoptiva”



Nunha sociedade actual caracterizada pola multiculturalidade é cada vez máis inusual atopar centros educativos cun alumnado culturalmente homoxéneo. Antes ben, a presenza de inmigrantes de diversas procedencias nas nosas escolas é dende hai uns anos unha realidade incuestionable e que vai en progresivo aumento.
Ante esta nova situación de diversidade lingüística e cultural nos centros xorde unha necesidade que non se pode desatender: unha integración plena dos recén chegados que os faga sentir a gusto no novo entorno educativo. Dita integración no centro debe lograrse non asimilándoos a este de xeito que acaben por perder os seus trazos propios, senón mediante a incorporación das súas particularidades á realidade escolar da que pasan a formar parte.
No noso grupo de traballo consideramos o concepto de “lingua adoptiva” proposto polos autores do Informe Maalouf coma unha interesante posibilidade para dar resposta a esta necesidade.
A xeito de experimento de aplicación práctica desta idea decidimos partir dunha situación hipotética na que a presenza dun número de inmigrantes turcos escolarizados nun centro xustificaría a decisión de adoptar a lingua e cultura turcas por parte de toda a comunidade educativa. O proxecto proposto incluiría a realización de xuntanzas semanais en horario extraescolar para aprender uns rudimentos da lingua que permitisen manter unha conversa sinxela, así como para coñecer as diversas facetas da realidade cultural dese territorio. Estas sesións se reforzarían coa publicación de materiais nun blog aberto ás áchegas de todos. Velaquí unha pequena mostra a modo de exemplo do tipo de contidos que se poderían incluír no blog:


Malia que na presentación do noso traballo non propuxemos actividades dentro do horario lectivo, tamén contemplamos a posibilidade de que o profesorado das distintas materias levase a cabo dentro da aula iniciativas nesta liña.


Algúns centros xa teñen posto en marcha proxectos deste estilo encamiñados a integrar ao alumnado inmigrante dando valor ás súas linguas e culturas:

-IES Bernard Metge, Barcelona
O proxecto “Digue’m una paraula” naceu no curso 2008-9 ao abeiro da Aula d’Acollida, co obxectivo de concienciar sobre a riqueza que a diversidade lingüística supón para os centros. Elaborouse un documental no que os rapaces estranxeiros presentaban mostras das súas linguas e as puñan en comparación co catalán. Ademais disto tamén se traballou coas semellanzas e diferenzas entre esas linguas e o catalán, con vistas a atopar as vantaxes e dificultades que os rapaces podían atopar na aprendizaxe deste idioma.


-IES Antonio Fraguas Fraguas, Santiago de Compostela
Ante a afluencia cada vez maior de alumnos de diversas procedencias este instituto creou hai xa dez anos un seminario permanente para tratar a interculturalidade co que chegou a gañar un premio Educa. Dende este espazo se realizaron numerosas actividades para difundir a cultura (contos populares, bailes, instrumentos, xogos...) dos diversos lugares de orixe dos rapaces. Tamén se deu visibilidade ás linguas dos inmigrantes usándoas por exemplo en rótulos bilingües colocados nas diferentes dependencias do centro, ou incluíndoas nas actividades realizadas co gallo da semana temática.









Laura Álvarez García
Andrés Carballosa Calleja
Juan Liria Marrero
Silvia Tasende Cotelo
Pablo Varela Pet